Yasemin kokulu akşamda bahçedeki sedire uzanmış öylece düşünüyordum, öylece bakıyordum. Sonra bir resim geldi, epeyce de resme baktım kulağımda ki şarkı ile
“Ne da güzel akiyor Verçenik’te dereler…”
Sıkı sıkı sarılmışım çocuk sana ,
Bana bir emir gelmiş ötelerden sarılmışım işte ,
Güç dilemişim hepimize Yapacak çok şey var vazgeçmeyelim demişim Gel bir olalım demişim Çok sevmişim çocuk Emanetsin demişim Nefsimden Allahıma sığınır da yaklaşırım demişim,
Öyle işte çocuk öyle işte,
Böyle bir dünyam var benim.Belki biraz ütopik ama içimdeki hayalleri bilseniz bu dünyaya ütopik demezsiniz çünkü hayallerime diyecek kelime bulamazsınız.
Kendimi bildim bileli çocukları severim.Beni iyileştiren bir güç gibiler. Bende Onlara iyi gelmek için elimden geleni, gelemeyecek olanı:) yapmaya çalışıyorum.
Tabiki terapist değilim. Hiçbir zaman da olmadım:) Ben sevgiyi doya doya yaşamak isteyen biriyim sadece. Sadece terapi vaktine sığar mı ki bu sonsuz his… Öyle işte
“Çocukların doğası ile doğanın her parçasını kavuşturmak” oldu hayatımın dileği.. Sevdamı bilmek oldu sonsuza kadar…Sevdalı Rüzgârım bir çocuk kalbine ulaştığında Gözyaşını gülüşe çevirir Utangaçlıkları cesarete İçe dönüklüğü dışa dönüklüğe çevirir.
Sevdalı Rüzgârım saflığı, iyi niyeti, güzelliği, dostluğu taşır, o çocuk kalbinin olduğu her yere.
Bir bakmışsınız bir büyü gibi sarmış bizi.
Gülüşlerimiz dökülmüş ortalığa.
Hayran hayran izlemeye koyulmuşuz.
Yollarınız hep gülüşler olsun çocuklar..
