İnanmak mi istiyoruz,
hem de çok güçlü güçlü inanışlarımız mı olsun istiyoruz?
Çünkü o zaman kendimizi güvende hissediyoruz galiba.
Bir yere ait hissediyoruz.
Bir yere ait hissedince geleceği güven altına aldığımızı düşünüyor olabilir miyiz?
Ve rahatlıyoruz galiba her şeyin nasıl ilerleyeceğini bildiğimiz için,
bilinmeyen bir şey kalmadı diye.
Zihinlerimizi koruma altına alma yöntemimiz bu belki de.
Yoksa neden hep birlikte delirmiyoruz ki?
Bu kadar çok neden varken.
İnanıyoruz çünkü.
İnanmak bir ev gibi…
Sığındığımız ve koruma altında olduğumuzu hissettiğimiz.
İnançlarımız ile huzur buluyoruz….
İnançsızlık mümkün değil.
İnsan doğasına aykırı yada aklın sınırlarına. İnanmak zorundayız…
Büyük kalabalıkların sakince akmasını sağlayan inançlar mıdır yoksa?
Gerekliliği bu yüzden midir?
Ya divanelik,
çatısızlık.
Bu sırrı bilenler var,
yaşayanlar var,
yaşamış olanlar var….